Περισσότερες Πληροφορίες για το εξής: Συνέδριο στο Λονδίνο για τα Ανθρώπινα Προβλήματα

Το κύριο ερώτηµα που αντιµετωπίζει ο Άνθρωπος αυτή τη στιγµή είναι: θα ζήσει αρκετά για να ωφεληθεί απ’ αυτό το υλικό; Και, φυσικά, όλο αυτό εξαρτάται από µια ζαριά, το στρίψιµο ενός νοµίσµατος και άλλα τέτοια τυχαία συµβάντα – ή ίσως από τις δικές µας ικανότητες και προσπάθειες.

Το µόνο παιχνίδι που δε νοµίζω να τολµήσουµε να αφήσουµε να παίξουν οι διπλανοί µας είναι να ανατινάξουν τη Γη. Και, αν µπορούµε να επηρεάσουµε το σταµάτηµα αυτού του παιχνιδιού καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ε, νοµίζω ότι λίγο ως πολύ είναι θέµα τιµής να το κάνουµε. – Λ. Ρον Χάμπαρντ

Παρ’ όλο που ο Β´ Παγκόσµιος πόλεµος είχε τελειώσει εδώ και καιρό και είχαν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια από τότε που η Αγγλία δεχόταν τους νυχτερινούς βοµβαρδισµούς, τα συντρίµµια εξακολουθούσαν να υπάρχουν – όχι στους δρόµους, αλλά σίγουρα στο νου των ανθρώπων.

Έτσι, το φθινόπωρο του 1956 ο Λ. Ρον Χάµπαρντ ξεκίνησε για την Ευρώπη. Κατά το ταξίδι του µε το πλοίο Κουίν Ελίζαµπεθ, έγραψε ένα βιβλίο που έλεγε πολλά για το τι θα έφερνε στη Βρετανία και σε µια ήπειρο που εξακολουθούσε να παραπαίει από την οικονοµική καταστροφή του πολέµου.

Ο τόπος διεξαγωγής ήταν το νεόκτιστο Ρόγιαλ Φέστιβαλ Χολ, στο Σάουθ Μπανκ στο Λονδίνο που ήταν πανέτοιµο να δεχτεί τις καινούργιες ιδέες. Στη σκηνή ανέµιζαν σηµαίες από είκοσι έθνη, όσες ήταν και οι χώρες από τις οποίες είχαν ταξιδέψει Σαηεντολόγοι για εκείνο το συνέδριο. Εκατοντάδες άτοµα κάθονταν στους διαδρόµους περιµένοντας να δουν, να ακούσουν και, µε λίγη τύχη, να συναντήσουν τον Λ. Ρον Χάµπαρντ σε αυτό το πρώτο Συνέδριο που έκανε µακριά από την Αµερική.

Όµως αυτό δεν ήταν ένα οποιοδήποτε Συνέδριο. Γιατί ήταν επίσης το αποκορύφωµα ενός έτους εντατικών ταξιδιών του Λ. Ρον Χάμπαρντ. Χωρίς να το γνωρίζει ο υπόλοιπος κόσµος της Σαηεντολογίας, και ανάµεσα σε όλα τα άλλα που έκανε ο Ρον –συνέχιζε την έρευνά του, εκπαίδευε ώντιτορ και έδινε διαλέξεις σε συνέδρια στο Φίνιξ και στην Ουάσιγκτον– είχε ιδρύσει επίσης ένα µακρινό προπύργιο για τη Σαηεντολογία, στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας.

Το Δουβλίνο είχε επιλεγεί ειδικά από αυτόν ως µια περιοχή του κόσµου όπου η Σαηεντολογία ήταν ακόµα άγνωστη, µε στόχο την ανάπτυξη και δοκιµή νέας τεχνολογίας για εφαρµογή ευρείας κλίµακας. Πιο συγκεκριµένα, το κέντρο λειτούργησε ως βάση για τη βελτίωση διαχειριστικών διαδικασιών έτσι ώστε να µπορεί να υπάρξει αποτελεσµατική και επιτυχής διάδοση της βασικής τεχνολογίας από οποιονδήποτε Σαηεντολόγο στη δική του περιοχή. Γι’ αυτό το σκοπό επέλεξε το Δουβλίνο, όπου το όνοµα Λ. Ρον Χάµπαρντ δεν ήταν ακόµα γνωστό, οπότε µ’ αυτό τον τρόπο έδειξε ότι η επιτυχία δεν εξαρτάται κατά κανέναν τρόπο από την προσωπική του φήµη. Έτσι απέδειξε ότι αυτό µπορούσε να επαναληφθεί παντού.

Έχοντας σε δεύτερο πλάνο αυτό το ερευνητικό πρόγραµµα, το Συνέδριο ξεκίνησε µε κάτι εντελώς διαφορετικό: µια παρουσίαση από έξι διακεκριµένους οµιλητές, συµπεριλαµβανοµένων ενός βιοχηµικού, ενός ηθοποιού του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και του θεάτρου, ενός δασκάλου, ενός διευθυντή εταιρείας, του προέδρου του Βρετανικού Συλλόγου Προώθησης Πωλήσεων και, τέλος, ενός Αρχιεπισκόπου που µίλησε για τα προβλήµατα που αντιµετώπιζε στη διεξαγωγή ιεραποστολικών δραστηριοτήτων ανά τον κόσµο.

Τότε, στις 5 Οκτωβρίου, ανέβηκε στη σκηνή ο Λ. Ρον Χάμπαρντ για να δώσει τη µνηµειώδη εισαγωγική διάλεξη, µε τίτλο «Η Ασίγαστη Αναζήτηση του Ανθρώπου». Ακολούθησε µια εκτεταµένη µατιά στα φαινοµενικά ανυπέρβλητα προβλήµατα της ανθρωπότητας και στο πώς αυτά επιλύονται µε τις πιο απλές αρχές της Σαηεντολογίας. Από την εκπαίδευση των παιδιών µέχρι τη µείωση της εγκληµατικότητας, από το χειρισµό του χώρου εργασίας µέχρι την επίλυση κλιµακούµενων διεθνών διαφορών – αυτό ήταν µια κλήση προς τη Σαηεντολογία να αναλάβει το ρόλο της στην παγκόσµια σκηνή.

Και, έτσι, ανακοινώθηκαν από τον Λ. Ρον Χάμπαρντ τα µέσα µε τα οποία οι Σαηεντολόγοι ανά τον κόσµο θα πετύχαιναν σε αυτό το έργο, παρουσιάζοντας τα αποτελέσµατα που επιτεύχθηκαν στο «Κέντρο του Δουβλίνου» και αυτό που, µε άλλα λόγια, περιέγραφε ως «την πιο φωτεινή ελπίδα του Ανθρώπου»: Το Μάθηµα Αποδοτικότητας του Προσωπικού.

Περιλάµβανε το βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει πρόσφατα, το Σαηεντολογία: Τα Βασικά Στοιχεία της Σκέψης, καθώς και τον ειδικό τρόπο µε τον οποίο µπορούσε να το διδάξεις σε έναν αµύητο. Υπήρχε όµως και κάτι άλλο, το βιβλίο που είχε συγγράψει στο ταξίδι, το οποίο παρείχε τους θεµελιώδεις νόµους που ισχύουν για κάθε εγχείρηµα, ανακαλύψεις που κάνουν κατανοητό το υλικό από το οποίο φτιάχνεται η ίδια η ζωή: Τα Προβλήµατα της Εργασίας: Η Εφαρµογή της Σαηεντολογίας στην Καθηµερινή Ζωή.

Όµως ο Λ. Ρον Χάμπαρντ δεν είχε τελειώσει ακόµα. Γιατί παρόλο που το Μάθηµα Αποδοτικότητας του Προσωπικού παρείχε τα µέσα για εφαρµογή από τους καθηµερινούς ανθρώπους, στη συνέχεια έριξε µια µατιά στα ανώτερα επίπεδα αυτού του πλανήτη – παρέχοντας λύσεις της Σαηεντολογίας τόσο για να σταµατήσει τις δυνάµεις που είναι καταστροφικές για το µέλλον του ανθρώπου, όσο και για να αναζωογονηθεί ένα ολόκληρο έθνος.

Με αυτό το σκοπό, οι αντιπρόσωποι του Συνεδρίου κατέληξαν µε µια έκκληση προς στους ηγέτες του κόσµου και έφεραν δύο κρίσιµα θέµατα προς συζήτηση στις κυβερνήσεις: πρώτον, να ερευνήσουν πλήρως το πεδίο της αποκαλούµενης θεραπείας, και δεύτερον να σταµατήσουν την άνευ περιορισµών εκποµπή ακτινοβολίας στην ατµόσφαιρα.

Έτσι ξεκίνησε – οι Σαηεντολόγοι αποτέλεσαν το µέτωπο για την επίλυση παγκόσµιων προβληµάτων.