Περισσότερες Πληροφορίες για το εξής: Αιτία-Απόσταση-Αποτέλεσµα

Το µοναδικό πράγµα στο παρελθόν, το οποίο εµπόδιζε κάποιους ώντιτορ να προσφέρουν µεγάλη βοήθεια στην ανθρωπότητα, ήταν ο παράγοντας της εκπαίδευσης. Για πρώτη φορά επιδεικνύεται ακλόνητα στον ίδιο ότι εφόσον µπορεί, µέσα από τη δική του ικανότητα στο πρόσεσινγκ, να αλλάζει κατά βούληση την κατάσταση των πρηκλήαρ προς το καλύτερο, τότε επιλύεται επίσης και το πρόβληµα του κέις του ίδιου του ώντιτορ». – Λ. Ρον Χάμπαρντ

Ήταν το φθινόπωρο του 1954. Η διεθνής έδρα της Σαηεντολογίας στο Φίνιξ της Αριζόνα έσφυζε από εντονότατη δραστηριότητα. Μέσα σε διάστηµα λίγων µηνών, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ είχε παραδώσει το 8ο Αµερικανικό Προχωρηµένο Μάθηµα Πρακτικής Διδασκαλίας, είχε δώσει µια σειρά από εβδοµαδιαίες δηµόσιες διαλέξεις και συνεδρίες Οµαδικού Πρόσεσινγκ και είχε σχηµατίσει ένα καινούργιο Ίδρυµα Έρευνας Διανοητικής Χάµπαρντ. Επιπλέον, έγραφε ταυτόχρονα τα τελευταία κεφάλαια ενός καινούργιου βιβλίου, το Διανοητική 55!

Κι όµως, πάνω απ’ όλα, η έρευνα του Λ. Ρον Χάμπαρντ κατά τη διάρκεια του προηγούµενου έτους απευθυνόταν προς τους ώντιτορ – και συγκεκριµένα, στην εκπαίδευση των ώντιτορ. Γι’ αυτό το σκοπό, είχε δηµιουργήσει ένα Επαγγελµατικό Κολέγιο Χάµπαρντ στο Φίνιξ, το οποίο παρέδιδε τώρα το πρώτο του Επαγγελµατικό Μάθηµα, σχεδιασµένο να ενσταλάξει στους µαθητές µια πλήρη κατανόηση και βαθειά γνώση των έξι πιο βασικών πρόσες της Σαηεντολογίας.

Λεγόταν Μάθηµα Πιστοποίησης στο Φίνιξ. Το µάθηµα παραδιδόταν έξι µέρες τη βδοµάδα και περιλάµβανε επιδείξεις από Εκπαιδευτές και συνεργατικό ώντιτινγκ µεταξύ των µαθητών. Έτσι, στις 16 Νοεµβρίου του 1954, όταν ο Λ. Ρον Χάμπαρντ ανέβηκε στο βάθρο για να δώσει την πρώτη διάλεξη, η διάθεση που επικρατούσε ήταν ενθουσιασµός και ανυποµονησία.

Σύντοµα ο Ρον είχε τραβήξει πλήρως την προσοχή των µαθητών, αφού δεν καθυστέρησε καθόλου να αποκαλύψει µια εκπληκτική νέα ανακάλυψη: Η ανικανότητα ανάκλησης οφείλεται στην σπανιότητα παρελθόντος.

Εξού και το αξιοσηµείωτο δεδοµένο: Κανείς τα τελευταία εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια δεν ήταν ικανός να θυµηθεί κατά βούληση οτιδήποτε από την τροχιά του χρόνου.

Η λύση βρίσκεται στο Στρεϊτγουάιρ. Γιατί το Στρεϊτγουάιρ, όπως εξήγησε, δεν είναι απλώς µια προσπάθεια στο να βάλουµε κάποιον να θυµηθεί:

«Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι το Βασικό Στρεϊτγουάιρ δε σηµαίνει να θυµάστε πραγµατικά περιστατικά. Αυτό, πιθανόν, σας προκαλεί έκπληξη.

«Το Στρεϊτγουάιρ ονοµάστηκε “Στρεϊτγουάιρ” επειδή ο ώντιτορ τραβάει µια ευθεία γραµµή ανάµεσα στην Αιτία και το Αποτέλεσµα».

Γιατί, σύµφωνα µε τα όσα διευκρίνισε ο Ρον, ο ώντιτορ αποκαθιστά την ικανότητα του πρηκλήαρ να είναι σε θέση Αιτίας.

Ήταν ένα κρίσιµο δεδοµένο. Και ο Ρον συνέχισε δίνοντας όλες τις λεπτοµέρειες όχι µόνο για τον συνολικό ρόλο που έπαιζε το Στρεϊτγουάιρ στα Έξι Βασικά Πρόσες, αλλά και για τις θεµελιώδεις εξελίξεις στις τεχνικές του ώντιτινγκ:

• Αµφίδροµη Επικοινωνία – ένα βασικό κοµµάτι κάθε βήµατος ενός πρόσες που κάνει ένας ώντιτορ, καθώς και το πώς να τη διατηρείς σε κάθε περίπτωση·
• Η Φόρµουλα της Επικοινωνίας – πώς εφαρµόζεται το Στρεϊτγουάιρ στο τµήµα της Απόστασης στον κύκλο της επικοινωνίας·
• Επικοινωνία µε µια Οµάδα – πως να τοποθετείς σηµεία αγκυροβόλησης για να απευθυνθείς και εποµένως να µπεις σε επικοινωνία µε µια οµάδα·
• Εισαγωγική Διαδικασία 8-C – ξεµπλοκάρει την µπανκ εντοπίζοντας το “πότε” και το “πού” του παρόντα χρόνου·
• Εισαγωγική Διαδικασία µέσω Αποτύπωσης – πώς εξαλείφει τη θεώρηση του ότι αυτό “δεν πρέπει να συµβεί ξανά”·
• Αποκατάσταση της Χέβινγκνες – η θεωρία στην οποία βασίζεται και οι µηχανικοί παράγοντες σε σχέση µε την Κλίµακα από το Γνωρίζω ως το Μυστήριο·
• Εντοπισµός Σηµείων στο Χώρο – πώς κάνει έναν πρηκλήαρ πιο ικανό να εντοπίζει πράγµατα και αυξάνει την ικανότητά του.

Επιπλέον, ως µέρος όλων αυτών που δίδαξε σ’ αυτούς τους ώντιτορ, ο Ρον απαίτησε από µέρους τους την εφαρµογή της γνώσης και των επιδεξιοτήτων που είχαν αποκτήσει τώρα πια. Γι’ αυτό το σκοπό, ξεκίνησαν ως λειτουργοί να επισκεφτούν νοσοκοµεία, φυλακές και οικογένειες στα σπίτια τους ώστε να φέρουν τα θαύµατα της Σαηεντολογίας στην τοπική κοινότητα. Ονοµάστηκε «Επιχείρηση Φίνιξ» και σύντοµα σηµειώθηκε πληθώρα θαυµάτων – από µια γυναίκα, την οποία οι γιατροί είχαν εγκαταλείψει και η οποία ανέκαµψε από σοβαρή αιµορραγία, ως ένα τετράχρονο αγόρι για το οποίο είχε προγραµµατιστεί µια εγχείρηση που θα αποκαθιστούσε το χέρι του που είχε παραλύσει. Το χέρι του αποκαταστάθηκε τόσο καλά µετά από πέντε ώρες ώντιτινγκ που ακυρώθηκε η εγχείρηση.

Όµως, πέρα απ’ τα συγκλονιστικά αποτελέσµατα που δηµιούργησαν οι ώντιτορ σε άλλους, το σπουδαιότερο θαύµα είχε σχέση µε τις συνέπειες που είχε αυτό για τους ίδιους. Γιατί, όπως είχε ανακοινώσει και ο Λ. Ρον Χάμπαρντ όταν εγκαινίασε τη σχολή εκπαίδευσης:

«Ο σηµερινός ώντιτορ µπορεί να είναι ασφαλής ως προς το δικό του κέις. Γιατί έχουµε ανακαλύψει ότι για να είναι κανείς καλά, είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να είναι ικανός να κάνει και άλλους καλά. Δεν είναι αρκετό µόνο το να είναι καλά και ευτυχισµένος κάποιος από µόνος του. Οι συγχύσεις και οι αναστατώσεις της ζωής είναι τέτοιες που επιβραδύνουν το κέις οποιουδήποτε. Ο ώντιτορ, σηµειώνοντας σταθερά επιτυχίες µε τα κέις, βελτιώνεται σε ικανότητα και υγεία περισσότερο και από τον καλύτερο πρηκλήαρ στον οποίο δίνει πρόσεσινγκ. Και αυτό είναι γεγονός στο πρόσεσινγκ».

Εδώ, λοιπόν, είναι αυτό που στέκεται σαν ορόσηµο στο δρόµο προς µεγαλύτερη βεβαιότητα για τον ώντιτορ.